ام اَبیها

جعبـه ی خیاطی زهــرا مرا مشهـور کرد 

پیـرهن مشکی شیعـه کار دستـــ فاطمـه ست

نمکــ روضــه عجبــ بر بدنم میـسازد

دست من اسم تو را روی تنـم میسازد 

مادرم قـول وفــا دادکه بعداز مـرگم 

پیـرهن مشکی من را کفنـم میسـازد

امیر نوشت:

"شین" مثل شفاعت مادر

مقتل

هـر سال میگذرد از حکایت لیلـی

هنـوز مـردمِ صحـرا نشین سیـه پوشند

محکم بزن به سینه ام ای دست شرم کن

با سـّم اسب سینه زنی میکند "حسیـن"

دلنوشت:

مادری گوشه گودال زجّه میزند

"غریب مادر حسین"

کوچه های مدینهــ

 «ان فاطمة بضعة منّى»

هجده سال بیشتــرنداشتـ

کوچــه ای تنگ و دلی سنگ و غــلاف ِ شمشیـــر ! 

وای بر ما ! ز رخ ِ مــادر ِ مــا می گـــویی ؟؟

دلنوشتــ:دســـتی که پیش خانه زهــــرا دراز نیستـــــــــــ در شهـــر بر جنـــازه آن کس نمــاز نیستـــــــــ

امیرنوشتــ :با خودم فکر می کنم حالا کوچه ی ما چقدر تاریک است

 گریه،مادر،میخ،در،کوچه راستی! 

مگرفاطمه عزیزمصطفی نبود؟!!

کوچهــ

مـن نمیگویم ولی گوینـد در چشــم علــی

 سیــل دشمـن بود و دیگر "فاطمــه" پیـدا نبود

رگه ی خون توی چشم بی بی زهراست

 مجتبی بین یه مشت حرومی تنهاست

 حل میداد دومی رو باناله میگفت

 حمله به یه زن فقط کارنامرداست

دلنوشتـــ:کاش روزی که زدی ناله کنار دیــوار چـون در سوختــه میسوختـــ همه بنیـادم

حبــ علی(ع)

ای اهل تسنـن من دلــی  پر  دارم 

من ربط به گــــرد و خاکــــ چــادر دارم

وحــــدت که به جای خو ولــی من ذاتا

از دشمــن مرتضی تنفــردارم 

یاامیـــرالمومنین

امیرنوشتـ:

علی

علی

علی

علی

علی

چه کنم حرف دگر یاد نداد مادرم!!!

وضـوجبیره

گیـرم وضــوجبیــره...!

مغیــــره مقصــراستــــــ...!



پی نوشتـ :بس زد دوبازوی من شد کبــود...!

دلنوشتــ:علی جان!یکــ روز اگر زمیـــن نخورم شبــ نمیشود