دو مـاه نوکـری

        اربابـ دلـم نمیـرود بعــداز دومـــاه "سیـاه پوشـی" لبـاس نوکـریتان را در بیـاورم 

      یـادت هستــ شبــ اول " مادرت زهــرا " پیرهـَن مشکی مان را رفــو کرد

چـع زود دهـه اول تمام شد...

شب اصغرت، مادرش ربـاب تسلی میداد

از بــدن اربااربآی علــی جگــرمـــان سوخت" چه کارهــا که نکردند بابدن جوانتـــ "

چـه امانتــی از حسـن داشتــی..." وای قاســـمـم "

یادش بخیـر روز نهــم

" سقــای دشتــ کربلا ابالفضــل ابالفضــل ابالفضــل"
"دستــش شــده از تن جــداابالفضــل ابالفضــل ابالفضــل"

روز بـی ســر شدنت چه زخــمها که برخــود نزدیــم...

شـام غریبـان ،" رقیــه " بی تاب بــود...

قصــه اسارت چه روضــه دارد...

          "غیـرتی ها"

"عمـّه" با چه واژه هـایـی یاد میشود:
"سیـلی" "انگشت نمــا" "چشــم چـرانــی""سنگــ""محمــل""معــجر"...

گوشـهــ خرابـه دختــرت +جــان+داد...
ســه سال بیشتــر نداشت...{ روضه نمیخوانــم }

زینب ماند و کربـلا...
حسینــ جان از دختـرت سوال نکــن "شرمنــده ات میشــوم "

بگــو من چه کنم "تنهــایــم "

ریــــزد از چشـمم اشک تنهــایی
خواهـــرت زینب  شـــــد " تماشــــایـــی" 

حــال اربعیـن هــم تمــام شد...
کــربلا هــم که نرفتـــم

مــن کجــای دنیــایم اربابـــ...

دلنوشت:

بـاور نمیکنــم که تــومــرا دعوتــ نکــردی ،میدانــم " مـن بـَدم "

بعـداز40 روز مادرتـان لباسمـان را به امانت میگیــرد!

اربابــ : مــرادریاب...

خسته دل

پیامک های روی گوشیــم بد جـــور +آتشــم+ میزننـد..!

درست مثل همیــن یکــی :

شغل سینه زنــی ات بــار مرا بستـــ + حسینـــــ +

بــس که بـازار عـزاداری تـــو رونـق داشتـــــ...!

نائب الزیارة دوستـــانم...!

امیــر نوشت :

حـالا من مانــده ام و چشـم براهـی

" اذن حــرم "

و یک نگاه به زائـران...

جـامانـده

بـرای اونـایـی که مثل من " جـامانـده " اند :

با " طعنــه " به مـن گفتــــ رفیقـم دیشـب 

ویـزای تـــو کو؟ مــن که راهــی شده ام...

آیــا شــود روزی بگویـــم " رسیـــدم " کربـلا ...

"الحمـــدالله "

پی نوشت:

رَبـَنـّا آتِنـا اَربعیـن کربلا

خونین سر

قصـّه به " سَـر " رسید

پریشـان زینـب^(س)

سـر بـر روی نیـزه بدجـور

ســر به ســر رقیـه ^(س) گذاشته بود

دلنوشت:

بردند سـرش را...

غلام سیاه

آقـا سلام !

کـاسـه اشکــی بـه مـَن دهیـد ؛

مـاه ِ گـدایی ِ مــن و چشــمم شــروع شــد ....

مـا از هـمه لـذایـذ دنیـا گــذشتـه ایـم !

گریـه بــه زیـر ِ پـرچـم تــو ؛

چیـز دیـگر اسـت ...

دلنوشت:

بـﻪ ﻧــﺎﺯ ﻭ ﻋﺸـﻮﻩ ﺣــُﻮﺭ ﻭ ملکــ ﻧﯿــﺎﺯﯼ ﻧﯿــﺴـﺖ ؛

 ﻫﻤﯿـﻦ ﮐﻪ ﻣﺴﺖ ﺣﺴﯿﻨﯿــﻢ ، ﻋﯿﺸﻤـﺎﻥ ﻧــﻮﺵ ﺍﺳــﺖ ...

بوی محـّرم

" حـَیَّ عَـلَی العـَـزا"

بــوی نوکــری...!

"عاقــلا"

به من خرده نگیر این عقل تعریفی ندارد که

شدم دیوانه اش، دیوانه تکلیفی ندارد که!

جانــم حسیـن^(ع)

^{دلنوشت:}

تو اسمـونم نمونده ، حتی یدونه ستاره

دلبری یار

حتی خیال بی تــو شدن می کشد مرا

کارم به روز های جدایــی نمیکشد

تا " محــرّم " مرا نگه دارید

دل مـن لک زده برای _"حسیــن ^(ع)_"

امیر نوشت:

عجب هوای روضه "قتلگاه" دارم!

قصه نوکری

من که با تربت تـو کام لبـم باز شده

اصل این نوکـریم از ازل آغاز شده

من غـم ومهـر حسیــن باشیر از مـادر گرفتم

دل نوشت:

تو مثل من هزارها داری

ولی گدایت فقط تورادارد

طعنه نوکری

دلم گرفته از این طعنه های مردم شهـر

چقدر سخت است آقا مرا حــرم ببریـد

درد یعنــی تــو ، یعنــی دوری و انتظار تــو

یعنـی " دلبـری " تــو

پی نوشت:

عجب " درد " قشنگـی!

بقیــع

ای کاش بشنوم سحـری دست فرشچیان

بعداز "حسیــن" برای "حسـن" میزند ضریـح

یادگاری که برادر میدهد باارزش است

آن ضریح قبلی ات کاش میدادی "حسن"